In memoriam...Okkie Hattingh (12/10/2008)

Die nietigheid van die wat

triestig en hulpeloos agterbly...

n Mens het al hier en daar ellende en hulpbehoevendes gesien.

Mense siek in siel , gees en liggaam. Orals.

Ons het almal al 'n keertjie daarmee kennis gemaak.

Om dit te aanskou bring seker droefheid en hulpellose onmag mee.

Onmag omdat woorde leeg is.

'nMens sien dit , dink daaraan , en die lewe gaan verder.

Vir 'n oomblik was dit " gedeelde ellende ".

Wat kan ek met so 'n iemand deel ?

Sy leed is mos nie my leed nie.

Dit gaan nie om myself nie. Dink ons.

Ons wil liewer die leed van iemand anders alleen maar " sien "

Ek sien , dink daa

raan , maar deel nie.

Ag , dink ons , daar is al soveel ellendes in die wereld , al die ou swart

gemors maak ons alleen maar siek.

Maar op 12/10/08 ongeveer om 18.30 het dit my eie vlees ook getref.

Daardie oomblik was dit anders.

Dit was my mense , my vlees , myne , my broer Okkie , jy was myne.

O'h Heer , nou is dit my eie vlees wat deur U saamgevoeg is deur U

genade van " moenie die hulpbehoewende aan hulle lot oorlaat nie "

Ek het van haar moes hoor " dit gaan nie goed met my nie Hannetjie ,

my Okkie is weg "

Nou is ek self hulpelloos Here.

Daar is nou 'n

deel van my ook weg.

Ek kan nou rèrig met haar " deel "

Hy is van my ook weggeruk , ons het dit gesien kom , maar so vinnig.

Nou kan ek God se Woord vir hom wat weg is en vir ons wat agterbly ,

laat intree ... Ps 35 : 13 - 14

Ek het vir jou ingetree , Okkie.

Amazing Grace sal die res doen .

Jou eeuwig lief

hebbende sussie,

Hannetjie.

Een vuur dat brandt....

....getuigenis door broeder Frank

Ik had een brandbestrijdingscursus op het werk, een routine althans dat dacht ik...Alles verliep vlot, tot plots door een foutje het vuur dat ik moest doven tegen mijn gezicht aansloeg! Eers dacht ik nog dat het wel mee zal vallen en ging gewoon voort met het blussen toen plots mijn gezicht heel erg pijn deed....ik pleitte mijzelf onmiddellijk onder het Bloed van Jezus Christus!

De leiders van de oefening werden verwittigd en ik ging direct voor verzorging naar de medische dienst. Ik kreeg direct een koelmasker op mijn gezicht en zag toen dat de verpleegster de hulpdiensten verwittigde....ik schrok wel een beetje! Bij het ziekenhuis aangekomen, werd ik door de arts onderzocht en werd dan weer doorverwezen naar het brandwondecentrum voor meer gespecialiseerde hulp. Uiteraard begon ik mezelf zorgen te maken over mijn toestand...hoe zal ik eruit zien?!

Nu, iets meer dan een week later is er van die verbranding niets meer te zien !!!! Wel moet ik toegeven dat ik van het begin tot het einde van dit ongeval door deskundigen werd behandeld, maar toch wil ik mijn Heer Jezus alle dank geven voor die mensen en zeker voor de snelle en wonderbaarlijke genezing !!!!

Ik zou deze getuigenis willen eindigen met een stukje uit het Woord om de lezers te bemoedigen:

Ps. 33:22 "Uw goedertierendheid, Here, zij over ons, gelijk wij op U hopen."

Zondagschool....

(21 september 2008)

Vandaag nam de zondagschool een bijzondere wending. Jos Bertes en Pietje waren bij ons...zonder zoontje Jens. Het leek plots of wel dat de zondagschool niet echt aan de kinderen gericht was, maar vooral aan de volwassenen...de enigste kind aanwezig was Lennert!
Het ging over het zoeken van de Heer en dat dit niet alleen maar een tijdelijke opdracht is en dat dit bepaalde verantwoordelijkheden met zich mee brengt.

De thema draaide rond 2 Kron. 34:1-8 De hervorming van Josia....daarna ging het vooral wat Jezus' offer aan het kruis betekende, ook vandaag nog in deze moderne tijd. Zijn opstanding die zo noodzakelijk is om een levende relatie met de levende God te hebben. De rug keren op de zonde en het kruis opstellen als een centraal punt in jouw leven waar je altijd terecht kunt als je valt door zonde of door een afgod gevangen bent....je kan bij het kruis je lasten laten die in jouw plaats gedragen zijn.
Kortom, als ik een teken zou voorstellen dat symbool staat voor ons geloof, is dit teken geen kruis, maar een open en leeg graf...want de Here Jezus is opgestaan en door Hem kunnen wij steeds vrij tot de Vader gaan.

Frank